Céline (28): “Vorig jaar werd mij gezegd dat ik mijn passie voor dansen misschien wel helemaal moest opgeven en waarschijnlijk niet meer volledig fysiek zou herstellen. Ik zat al bijna een jaar grotendeels in de ziektewet, kon mijn huishouden niet zelfstandig doen en nauwelijks 200 meter lopen. Nu twee jaar later heb ik mijn leven weer terug én ik dans weer bijna op mijn oude niveau!"

Twee jaar geleden kreeg Céline de diagnose: endometriose. Ze ging naar de huisarts met de klacht dat ze een ‘bobbel’ in haar buik voelde. Een aantal maanden daarvoor had ze een periode hevige menstruatieklachten gehad. Na de doorverwijzing naar de gynaecoloog was haar buik erg gaan opzetten en werd ze met spoed geopereerd. Ze bleek een grote chocoladecyste (endometrioma) te hebben en endometriose (graad 4). Direct na de operatie werd er een protocollaire hormoonbehandeling gestart in de vorm van Zoladex injecties, waardoor ze kunstmatig in de overgang kwam en niet meer menstrueerde.

Deze plotselinge en heftige gebeurtenissen kwamen hard aan bij Céline. Ze voelde zich overweldigd door de diagnose, de operatie en de effecten van de hormonale behandeling. Ze had last van opvliegers en stemmingswisselingen, sliep nauwelijks, ze had veel buikpijn, kon moeilijk tegen prikkels, was incontinent geworden na de operatie en kreeg steeds blaasontstekingen. De eerste weken na de operatie herstelde ze nauwelijks, ze lag veel op bed en moest zich buitenshuis verplaatsen in een rolstoel. Een aantal maanden na de operatie kon ze nog steeds niet meer dan 200 meter lopen, haar conditie was compleet verdwenen. Van een actieve jonge meid met een fysieke baan, die vaak in de dansschool te vinden was en een druk sociaal leven had, was ze nu aan huis gekluisterd, niet in staat haar eigen huishouden te runnen, laat staan te werken of te dansen.

Nadat haar werk vragen ging stellen over haar uitblijvende herstel, ging ze opnieuw naar de huisarts die haar doorverwees naar een revalidatiearts. Er werd een revalidatietraject gestart met wekelijkse psychosomatische fysiotherapie en bekkenfysiotherapie. Daarnaast had ze sessies bij een psychotherapeut en kreeg ze slaapmedicatie. Na de 3 maanden durende Zoladex-injecties werd ze door de gynaecoloog overgezet op de pil. Deze moest ze doorslikken zodat ze preventief niet meer ongesteld zou worden, maar dit werkte niet. Ze werd overgezet op Orgametril maar, net als bij de Zoladex, had ze hier nare bijwerkingen van. Ze had het gevoel dat ze niet meer zichzelf was. Tien maanden na haar operatie was ze conditioneel wel iets vooruit gegaan maar had ze nog steeds veel pijn. Ze kon nog steeds niet volledig werken of zelf haar huishouden doen.

Haar gynaecoloog attendeerde haar op het endometriosedieet en op de positieve effecten van acupunctuur. Zodoende kwam ze terecht bij een acupuncturiste gespecialiseerd in vrouwenklachten. Die haar op haar beurt weer doorverwees naar Nicole. En zo startte haar weg op het natuurlijke pad.

Hierover zegt Céline: “Door de acupunctuur kwam ik weer wat meer in mijn lijf en werden de vermoeidheid, slaapproblemen en pijn aanzienlijk minder. De gesprekken met Nicole deden vooral iets met mijn gevoel van hoop. Termen als ‘chronische aandoening’, de beangstigende prognoses en heftige ervaringsverhalen die ik van lotgenoten hoorde, hadden iets gedaan met mijn beeldvorming. Ik had het gevoel dat ik geen regie meer had, niet meer zelf kon beslissen en ik was bang: bang voor meerdere operaties, voor een stoma, voor altijd hulpbehoeftig te blijven. Ik voelde me verlamd.

Door de gesprekken met Nicole en al haar kennis en ervaring op het gebied van endometriose kon ik het mezelf weer toestaan om te durven geloven dat het ook anders kan. Een opmerking van Nicole die me erg heeft geholpen is: “als je nieuwe dingen probeert, creëert dit ook mogelijkheden voor een nieuwe uitkomst”. En die andere uitkomst wilde ik heel graag, want in het laatste gesprek met de gynaecoloog had zij mij verteld een 60-80% kans te hebben dat de endometriose binnen een jaar weer terug zou zijn als ik geen hormoonbehandeling zou ondergaan! Ik was zo moe van alle bijwerkingen en zo verdrietig van het gevoel niet meer mezelf te zijn dat ik wilde stoppen met de hormoonbehandelingen. Maar ik was ook bang voor het risico wat ik daarmee zou lopen.

De ondersteuning van Nicole heeft me geholpen in het echt durven luisteren naar de signalen van mijn lichaam. En dus in mijn geval, het signaal van mijn lichaam: dat het niet goed tegen de hormonen kan.  Door de gesprekken met Nicole ben ik uiteindelijk een aantal belangrijke beslissingen gaan nemen. Ik ging op zoek naar alternatieven waar ik een goed gevoel bij had en omringde mij met mensen/therapeuten die wél geloofden in een volledig herstel, zoals Nicole.”

Hierop besloot ze (in overleg met haar gynaecoloog) te stoppen met hormonale behandelingen en stopte ze ook met het revalidatietraject. Ze ging fanatiek aan de slag met het endometriosedieet, acupunctuur en Chinese kruiden. Ze ging naar een osteopaat en zocht een andere bekkenfysiotherapeut. Ze startte met yoga en verwerkte emotionele thema’s. Ook bezocht ze een orthomoleculair therapeut en nam supplementen.

Het effect van natuurlijke interventies zie/voel je niet gelijk en dat maakte mij soms erg onzeker. Heeft het wel echt effect wat ik doe, is het de moeite waard? Inmiddels ben ik daar voor mijzelf echt van overtuigd! Mijn laatste controles in het ziekenhuis waren opnieuw allemaal goed.

Ik zou anderen dus echt willen meegeven: vertrouw op wat voor jou goed VOELT en bereid je erop voor dat je een lange adem nodig hebt maar dat het écht effect heeft. Dit werkt en is alle moeite meer dan waard! “

*De naam Céline is vanwege privacyredenen gefingeerd.